លោកតាពិការកាយ តែមិនពិការចិត្ត បង្រៀនក្មេងៗមិនគិតកម្រៃ ជួបការលំបាកខ្លាំង ត្រូវការជំនួយ

កាលពីពេលថ្មីៗនេះ Camnews បានទទួលនូវអត្ថបទមួយពីបងប្រុស នួន ស៊ីដារ៉ា នាយកប្រតិបត្តិអង្គការ កញ្ញា ដែលក្នុងអត្ថបទនោះ គឺនិយាយរៀបរាប់ពីទុក្ខលំបាករបស់ លោកតាចាស់ជរាម្នាក់ ឈ្មោះ អេប ម៉ុន រស់នៅខេត្ត កោះកុង ដែលជាជនពិការជើង កំពុងប្រឈមមុខនឹងការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ហើយត្រូវការជំនួយជាបន្ទាន់។

គួរបញ្ជាក់ផងដែរ ថ្វីត្បិតតែលោកតាវ័យចាស់ជរា ពិការជើងយ៉ាងណាក៏ដោយ តែចិត្តរបស់លោកតាមិនបានពិការឡើយ គឺលោកតាបានចូលរួមចំណែកជួយសង្គមជាតិ តាមរយះការជួយបង្រៀនដល់ក្មេងៗ ដែលជាកូនអ្នកក្រីក្រ ក៏ដូចជាចាស់ៗមួយចំនួនដែលមិនចេះអក្សរ ដោយមិនបានគិតពីប្រាក់កម្រៃអ្វីទាំងអស់ (បង្រៀនដោយមិនមានប្រាក់ខែ) អស់រយះពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។

ពេលនេះវ័យលោកតាកាន់តែចាស់ជរា (៧៧ ឆ្នាំ) កំលាំងកាន់តែអន់ថយ ហើយជាជនពិការថែមទៀត លោកតាកំពុងប្រឈមមុខនឹងការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ត្រូវការជំនួយជាបន្ទាន់ពីសប្បុរសជនជាថវិការក្តី ជាសម្ភារះក្តី ជាអាហារូបត្ថមក្តី ដើម្បីជួយដល់លោកតា ក៏ដូចជាសាលារៀនរ និងក្មេងៗកូនសិស្សរបស់លោកតា ដែលសុទ្ធតែជាកូនអ្នកក្រីក្រ។

លោកតា អេប ម៉ុន ពិការកាយ តែមិនពិការចិត្ត

ខាងក្រោមនេះ គឺជាអត្ថបទទាំងស្រុងដែល Camnews ទទួលបានពីបងប្រុស នួន ស៊ីដារ៉ា។

ប្រវត្តិរូបសង្ខេប Biography

ខ្ញុំបាទឈ្នោះ : អេប ម៉ុន ភេទប្រុស ជនជាតិខ្មែរ អាយុ ៧៧ ឆ្នាំ។ ថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើត កើតនៅថ្ងៃទី ១៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៣៧។ ទីកន្លែងកើត : នៅភូមិពោធិចុងខាងលិច ឃុំចំប៊ី ស្រុកអង្កជ័យ ខេត្តកំពត។ ទីលំនៅបច្ចុប្បន្ន : ភូមិឈូក ឃុំជីខលើ ស្រុកស្រែអំបិល ខេត្តកោះកុង។ My Name Eb Mom Sex Male Natioanality Khmer 77 years old. Date of birth 15 July 1937. Place of Birth: Pouthe Chong Khang Lech Village, Champey Commune, Angkor Chey District Kampot Province. Present Address: Chhouk Village, Chikhoreur Commune, Sre Ambil District, Koh Kong Province.

សមាជិកគ្រូសារក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នមាន ៨នាក់ សិ្ថតក្នុងបន្ទុកមានពីរនាក់ មានជំងឺជាទម្ងន់ ជីវភាពគ្រួសារ មានស្ថានភាពលំបាកក្រីក្រយ៉ាងខ្លាំង។ Present Member 8 people in his charge has 2 member are serious sick and with poor situation. កាលពីមុន ខ្ញុំបាទមានជើងធម្មតា អាចប្រកបការងារបាន មានជីវភាពដូចប្រជាជនដទៃដែរតែដោយសារគ្រាប់មីនបានធ្វើអោយខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនពិការជើងស្តាំ របួសជើងឆ្វេង ជាទម្ងន់នៅ ថ្ងៃទី៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៨៧ ធ្វើអោយខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនមានជីវភាពក្រីក្រយ៉ាងខ្លាំង។ ទោះបីជាខ្ញុំពិការ តែខ្ញុំពិការតែជើងហើយ ខ្ញុំមិនពិការចំនេះទេ ខ្ញុំចេះអាន ចេះសរសេរភាសាខ្មែរយើងបាន។ When I am strong I can work and living standard of my family better as others families. Unfortunately because of mine course me to loosen right leg and wound with left leg and still serious sick on 05 May 1987, Because of this course me to get worst in my living standard of my family. Although am disable with leg but am not disable with knowledge, I read and write Khmer language. ដោយសារតែខ្ញុំមានស្ថានភាពបែបនេះ ទើបប្រជាជននៅក្នុងភូមិឈូកនេះ បានសំណូមពរអោយ ខ្ញុំបាទជួយបណ្តុះបណ្តាលកូនចៅរបស់ពួកគាត់ ដោយពួកគាត់បានជួយជាស្រូវមួយប៉ោត ក្នុងមួយគ្រួសារសំរាប់មួយឆ្នាំ ក៏ប៉ុន្តែភាពជាក់ស្តែងបានទទួលភាគតិចណាស់ ដោយសារតែប្រជាជននៅក្នុងភូមិនេះ សុទ្ធតែមានជីវភាពក្រីក្រខ្វះខាត។ ពេលនោះខ្ញុំ ក៏បានស្ម័គ្រចិត្តធ្វើជាគ្រូបង្រៀននៅផ្ទះរបស់ខ្លួន នៅក្នុងភូមិឃុំ ខាងលើនេះ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមបង្រៀននៅ ថ្ងៃទី០១ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៨៧ បង្រៀនបីដង ក្នុងមួយថ្ងៃ គឺចាប់ពីម៉ោង ៧ ដល់ ១១ ព្រឹក ពេលរសៀលម៉ោង ២ ដល់ ម៉ោង ៥ ល្ងាច រួចបន្តពីម៉ោង ៦ រហូតដល់ ៩ យប់បង្រៀនចាស់ៗផ្នែកអក្ខរកម្ម។ ខ្ញុំខិតខំបង្រៀនអស់ពីកំលាំងកាយចិត្តដោយ មិនគិតពីការនឿយហត់ឡើយ ព្រោះមិនចង់អោយបាត់បង់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរសំរាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ។ As disable man, people in Chhouk Village requested to me to teach their kids, am agreed with rice one box per year as a reward to my teaching their kids. The real situation not enough of reward because of living standard of people in this village are poor. At that time am volunteering teach as a teacher at my house in this commune. I start teaching on 1st of Oct 1987. 3 times per day with schedule: 7 -11 am, 2 – 5pm, and 6 -9 evening (teaching old people that do not know how to write). I am sacrificing my hearth and my power without tiring because I do not want Khmer literature for young generation. ដូចប្រសាសន៍ដ៏មានន័យរបស់ សម្តេច តេជោ បានមានប្រសាសន៍ថា បងប្អូនជួយបណ្តុះបណ្តាលគ្នា (អ្នកចេះច្រើនបង្ហាត់អ្នកចេះតិច អ្នកចេះតិចបង្ហាត់អ្នកមិនចេះ)។ ការបង្រៀននេះមិនដែលបានឈប់សំរាកចូលកងតូច កងធំ រឺថ្ងៃ សៅរ៍ អាទិត្យឡើយ សូម្បីតែសម្ភារះក៏ខ្ញុំទិញដោយខ្លួនឯងដែរ។ Refer PM Hun Sen Said: Please help to teach each other (Who know little teaching to who that do not know anything). Our classes of teaching never stop like vacation or long term vacation, or Saturday, Sunday although study material I support by myself. ក្រោយមកក្នុងឆ្នាំ ២០០០ ដល់ ២០០៦ មានសាលាបឋមសិក្សាភូមិឈូកជំនួយពីប្រទេសអាលឺម៉ង់ បានឲ្យខ្ញុំទៅបង្រៀននៅសាលានោះ គឺបង្រៀនក្នុងមួយថ្ងៃ ពីរពេល ដោយមិនគិតពី ថ្ងៃសៅរ៍ រឺអាទិត្យឡើយ។ បង្រៀនពេលព្រឹកចាប់ពីម៉ោង ៧ ដល់ម៉ោង ១១ ព្រឹក ពេលរសៀលចាប់ម៉ោង២ ដល់ម៉ោង ៥ ល្ងាច ចំណែកប្រាក់ឧបត្ថម្ភវិញទទួលបាន ៣០ ដុល្លា ក្នុងមួយខែ។ សិស្សដែលខ្ញុំទទួលបានក្នុងមួយថ្នាក់ៗរហូតដល់ទៅ ៥០ នាក់ ខ្ញុំចង់អោយក្មេងជំនាន់ក្រោយបន្តគំរូដូចខ្ញុំដែរ។ Afterward years 2000 till 2006 has primary school Chouk Village that funded by Germany, I moved to teaching there and full week without resting on Saturday or Sunday. 7 -11 am afternoon 2 5pm, And my monthly stipend 30 UDS/month. 50 students that I touch and I wish this model to them with my way. ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០០៦ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ប្រាក់ជំនួយដែលទទួលបានពីប្រទេសអាលឹម៉ង់នោះគឹមិនបានទទួលទៀតទេ។ តែទោះបីមិនបានទទួលប្រាក់ជំនួយក៏ដោយ សកម្មភាពបណ្តុះបណ្តាលក៏មិនបានឈប់ឡើយ។ បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនេះ ត្រូវការជាចាំបាច់ នូវជំនួយពីអង្គការខាងក្រៅដើម្បីផ្គត់ផ្គង់សហគមន៍របស់ពួកគេ។ Since 2006 till present am teaching without monthly stipend, anyway my class still continuing since then till now. People in this village really need aid from others NGOs to supporting their community.

កត្តាជាក់ស្តែង ប្រជាជននៅក្នុងភូមិនេះមានជីវភាពខ្វះខាតណាស់ ភាគច្រើនដោយសារតែមិនមានដីគ្រប់គ្រាប់សំរាប់ធ្វើកសិកម្ម ដាំដុះ ហើយខ្វះការយល់ដឹង គ្មានមុខរបរធ្វើ គ្មានមុខជំនាញ ខ្វះធនធានសំរាប់បង្កើតអាជីព មុខរបរ ភាគច្រើនសុទ្ធតែខ្ចីលុយអង្គការ។ Real Evident base the people in this village living standard are lower because of no land to planting rice no knowledge how to planting, no job, no skills, no capital to start business, most of their business are loan from Banks/Organization. ជាទីបព្ចាប់ខ្ញុំបាទសូមសំណូមពរដល់រាជរដ្ឋានភិបាល សប្បុរសជន និងអង្គការនានា មេត្តាជួយដល់ខ្ញុំបាទផង ព្រោះខ្ញុំបាទកាន់តែចាស់ជរា ព្រមទាំងពិការភាព និងកំលាំងចេះតែអន់ថយ ហើយជីវភាពក៏ក្រីក្រលំបាកសព្វគ្រប់បែបយ៉ាង។ សូមមេត្តាជួយឧបត្ថមគាំទ្រដល់ខ្ញុំបាទ និង សាលាខ្ញុំបាទផង។ Last but not least I wish to make a request to Royal Government of Cambodia and other NGOs please help to supporting me. Am older now and with disable, my energy reduced, living standard get worst from time to time, Please help me!

----------------

កាលពីថ្ងៃទី ០៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៣ កន្លងទៅនេះ កូនស្រីរបស់ លោកតា អេប ម៉ុន បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតធ្វើឲ្យលោកតា មានទុក្ខព្រួយកាន់ទ្វេដងថែមទៀត។

ដូច្នេះបើមានសប្បុសជនណា ចង់ចូលរួមចំណែកឧបត្ថមជា ថវិការក្តី ជាសម្ភារះសិក្សា អាហារូបត្ថមក្តី សូមទំនាក់ទំនងមកកាន់ បងប្រុស នួន ស៊ីដារ៉ា នាយកប្រតិបត្តិអង្គការ កញ្ញា តាមរយះទូរស័ព្ទលេខ ០១២ ៦៩៥៥០៣ / ០៨១​ ៤៥៩០៦១ ឬ ផ្ញើជាប្រាក់ចូលគណនីធនាគារផ្ទាល់របស់លោកតាដែលមានលេខ 0605-20-002032-1-1 (ភូមិឈូក ឃុំជីខលើ ស្រុកស្រែអំបិល ខេត្តកោះកុង)។

(បញ្ជាក់៖ ការបើកគណនីធនាគារនេះ គឺបង្កើតឡើងដោយបងប្រុស នួន ស៊ីដារ៉ា ជូនដល់លោកតា ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការទទួលប្រាក់ពីសប្បុរសជន ក៏ដូចជាការផ្ទេរប្រាក់ជូនដល់ លោកតា អេប ម៉ុន ព្រោះលោកតានៅឆ្ងាយ ខេត្ត កោះកុង ដែលធ្វើឲ្យក្រុមការងាររបស់បងប្រុស នួន ស៊ីដារ៉ា ពិបាកធ្វើដំណើរទៅម្តងៗ)។

Any supports please contact : Mr. Nuon Sidara (+855 12 695503 / +855 81 459061) orAccount Number of Uncle Eb Mon :A/C No 0605-20-002032-1-1 (Chhouk ,Chikhor Leu ,Sre Ambil, Koh Kong).

ព័ត៌មានបន្ថែម ស្តីពីលោកតា អេប ម៉ុន សូមទំនាក់ទំនងសាកសួរដោយផ្ទាល់មកកាន់ បងប្រុស នួន ស៊ីដារ៉ា តាមរយះទូរស័ព្ទលេខ ០១២ ៦៩៥៥០៣ / ០៨១​ ៤៥៩០៦១ ។ សូមអរគុណ !

កែសម្រួលដោយ ៖ សិលាអត្ថបទ៖ បងប្រុស នួន ស៊ីដារ៉ា