ប្រទេសប្រឈមមុខនឹងភាពអត់ឃ្លានធ្ងន់ធ្ងរទាំង១០ លើពិភពលោក

(ពិភពលោក)៖ ខណៈដែលមនុស្សមួយចំនួនមានអាហារបរិភោគសម្បូរហូរហៀរ រហូតដល់សល់ខ្ជះខ្ជាយនោះ មនុស្សប្រមាណ ៨៧០លាននាក់ផ្សេងទៀតនៅលើពិភពលោកយើង ដែលកំពុងប្រឈមមុខនឹងភាពអត់ឃ្លានធ្ងន់ធ្ងរបំផុត នេះបើយោងតាមតួលេខចេញផ្សាយដោយ អង្គការកម្មវិធីស្បៀងអាហារពិភពលោក ហៅកាត់ថា WFP ។ ខាងក្រោមនេះជាប្រទេសទាំង១០ ដែលប្រឈមមុខនឹងគ្រោះអត់ឃ្លានធ្ងន់ធ្ងរជាងគេលើពិភពលោក៖

១៖ ប្រទេសប៊ូរុនឌី (Burundi)៖ ប្រជាពលរដ្ឋ ៧៣.៤ភាគរយ គ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់

ប្រទេសប៊ូរុនឌី ស្ថិតនៅភាគខាងកើតទ្វីបអាហ្វ្រិក គ្មានបន្ទាត់ព្រំដែនជាប់សមុទ្រឡើយ។ បញ្ហានេះនាំឲ្យប្រទេសប៊ូរុនឌី មានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចទាបជាងប្រទេសដែលមានព្រំដែនជាប់សមុទ្ររហូតដល់ប្រមាណ ៦ភាគរយ ដោយសារត្រូវចំណាយលើថ្លៃដឹកជញ្ជូនក្នុងការនាំចូល និងការនាំចេញ ជាងនេះទៅទៀតប្រទេសនេះត្រូវការនាំចូលទំនិញច្រើនជាងការនាំចេញ។

ប្រទេសអាហ្វ្រិកមួយនេះ មានប្រជាពលរដ្ឋ ៩.៨៥លាននាក់ ក្នុងនោះពាក់កណ្តាលរស់នៅក្រោមបន្ទាត់នៃភាពក្រីក្រ និងប្រមាណ ៣៥ភាគរយគ្មានការងារធ្វើ។ បញ្ហាសំខាន់មិនមែនមកពីប្រទេសនេះមិនអាចផលិតស្បៀងអាហារបាននោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារបញ្ហាមួយចំនួនដូចជា ចំនួនប្រជាជនច្រើន សំណឹកដី បម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ តម្លៃអាហារខ្ពស់ និងការអូសបន្លាយនៃសង្គ្រាមស៊ីវិល។

២៖ ប្រទេសអេរីទ្រា (Eritrea)៖ ៦៥.៤ភាគរយ នៃចំនួនប្រជាជនគ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់

ប្រទេសអេរីទ្រា មានទីតាំងស្ថិតនៅឧបទ្វីប Horn នៃទ្វីបអាហ្វ្រិក។ ប្រទេសនេះធ្លាប់មានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ ជាអកុសលកំណើនសេដ្ឋកិច្ចមិនអាចកាត់បន្ថយភាពអត់ឃ្លានបានឡើយ។

ទោះបីជាប្រទេសនេះប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ទំនើបសម្រាប់វិស័យកសិកម្ម យ៉ាងនេះក្តីវាមិនអាចដោះស្រាយវិបត្តិគ្រោះអត់ឃ្លានបានឡើយ ដោយសារការខ្វះខាតផ្នែកសេវាកម្មហិរញ្ញវត្ថុ និងការធ្វើវិនិយោគទុន។ ម្យ៉ាងទៀតដោយសារប្រទេសនេះខ្វះមនុស្សមានជំនាញផ្នែកកសិកម្ម គ្រាប់មីនជាច្រើនគ្រាប់ និងការប្រឈមមុខនឹងសង្គ្រាមជាមួយប្រទេសជិតខាង។ មិនតែប៉ុណ្ណោះដីមួយភាគបួន ត្រូវបានទុកចោលមិនបានប្រើប្រាស់ឡើយ។

៣៖ ប្រទេសកុំម៉ូរ៉ូស (Comoros)៖ ប្រជាពលរដ្ឋ ៧០ភាគរយគ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់

ប្រទេសកុំម៉ូរ៉ូស ជាប្រទេសដីកោះ ផ្គុំឡើងពីកោះបីតូចៗដាច់ពីគ្នា ស្ថិតក្នុងមហាសមុទ្រឥណ្ឌាក្បែរទ្វីបអាហ្វ្រិក។ ប្រទេសនេះមានចំនួនប្រជាជន ៨០០ពាន់នាក់ប៉ុណ្ណោះ ក្នុងនោះមានប្រជាពលរដ្ឋពាក់កណ្តាលរស់ក្រោមបន្ទាត់នៃភាពក្រីក្រ។ បើទោះបីជាមានប្រជាពលរដ្ឋវ័យក្មេងច្រើនធ្វើការក្នុងវិស័យកសិកម្មនេះ ប៉ុន្តែពួកគេនៅខ្វះចំណេះដឹងជំនាញ គ្មានគំនិតច្នៃប្រឌិតថ្មី ជាហេតុធ្វើឲ្យប្រទេសកុំម៉ូរ៉ូស ត្រូវបង្ខំចិត្តបន្តទទួលជំនួយពីបរទេសក្នុងគោលដៅជម្រុញវិស័យអប់រំ និងហេដ្ឋរចនាសម្ព័ន្ធសេដ្ឋកិច្ច ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ។

៤៖ ប្រទេសទីម័រខាងកើត (Timor Leste)៖ ប្រជាពលរដ្ឋ ៣៨ភាគរយ គ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់

ទីម័រខាងកើត ជាប្រទេសដីកោះតូចជាងគេ ដែលមានប្រជាពលរដ្ឋជាង ១លាននាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រទេសនេះស្ថិតនៅចន្លោះរវាងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី និងអូស្ត្រាលី។ ការអភិវឌ្ឍន៍វិស័យឯកជន មិនមានភាពជឿនលឿនដោយសារប្រជាពលរដ្ឋខ្វះខាតនូវជំនាញហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ប្រព័ន្ធច្បាប់មិនទាន់ពេញលេញ គ្មានសមត្ថភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងបរិយាកាស។ ប្រទេសទីម័រខាងកើត រងភាពអត់ឃ្លានខ្លាំងបំផុតចាប់ពីខែវិច្ឆិកា ដល់ខែមីនា ជាដំណាក់កាលដែលស្បៀងអាហារចាស់ចាប់ផ្តើមអស់ ខណៈដែលស្បៀងអាហារថ្មីមិនទាន់ផ្តល់ផលនៅឡើយ។

៥៖ ប្រទេសស៊ូដង់ (Sudan)៖ ប្រជាពលរដ្ឋស៊ូដង់ ២៥ភាគរយ ជួបប្រទះភាពអត់ឃ្លាន

ភាពអត់ឃ្លានបានកើតឡើងជាញឹកញាប់ក្នុងប្រទេសស៊ូដង់ ដោយសារប្រទេសនេះរងគ្រោះដោយបញ្ហាមួយចំនួនដូចជា ធ្លាប់មានប្រវត្តិរងគ្រោះដោយសារជម្លោះជនជាតិភាគតិច ការញាំញីដោយសង្គ្រាមស៊ីវិល និងសង្គ្រាមក្នុងតំបន់ដាហ្វរ។ ហេតុផលមួយទៀតដោយសារលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុមិនអំណោយផល ដែលជាបញ្ហាមួយមិនអាចគ្រប់គ្រងបានឡើយ។

៦៖ ប្រទេសឆាត (Chad)៖ ប្រជាពលរដ្ឋ ៣៣.៤ភាគរយ ក្នុងប្រទេសឆាត ជួបប្រទះភាពអត់ឃ្លាន

ឆាតជាប្រទេសគ្មានបន្ទាត់ព្រំដែនជាប់សមុទ្រឡើយ ស្ថិតក្នុងតំបន់អាហ្វ្រិកកណ្តាល និងមានអាកាសធាតុក្តៅស្ងួត។ ភាពក្រីក្រក្នុងប្រទេសឆាត មានសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារបញ្ហាជម្លោះ ដែលបានអូសបន្លាយអស់រយៈពេល ៥០ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីការទទួលបានឯករាជ្យ។ ភាពតានតឹងបានកើតឡើងរវាងជនជាតិភាគតិចក្នុងតំបន់ភាគខាងជើង និងតំបន់ភាគខាងត្បូង ដែលបង្កឲ្យមានបញ្ហាអស្ថិរភាពផ្នែកនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច។

ម្យ៉ាងទៀតដោយសារប្រទេសនេះ រងឥទ្ធិពលពីវិបត្តិនៃប្រទេសជិតខាងគឺប្រទេសស៊ូដង់ និងសាធារណរដ្ឋអាហ្វ្រិកកណ្តាល។ ជនភៀសខ្លួនប្រមាណ ៣៣០ពាន់នាក់ បានភៀសខ្លួនមកកាន់ប្រទេសនេះ ដែលបានបន្ថែមនូវសម្ពាធកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរដល់ប្រទេសឆាតបន្ថែមទៀត។

៧៖ ប្រទេសយ៉េម៉ែន (Yemen Republic)៖ ប្រជាពលរដ្ឋ ៣២.៤ភាគរយ ខ្វះអាហារបរិភោគ

ប្រទេសយ៉េម៉ែន ជួបប្រទះបញ្ហាអសន្តិសុខស្បៀងអាហារអស់រយៈពេល ១០ឆ្នាំមកហើយ។ វិបត្តិនេះដោយសារចំនួននៃអ្នកផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅខ្ពស់ សង្គ្រាមស៊ីវិល អស្ថិរភាពនយោបាយ តម្លៃអាហារខ្ពស់ ភាពក្រីក្រតាមតំបន់ ការហូរចូលនូវជនភៀសខ្លួន និងជនអន្តោប្រវេសន៍។

កុមារយេម៉ែនជិតពាក់កណ្តាលដែលមានអាយុក្រោម ៥ឆ្នាំ គឺស្មើ ២លាននាក់មិនមានការធំលូតលាស់ និង ១លាននាក់ផ្សេងទៀតកង្វះអាហាររូបត្ថម្ភធ្ងន់ធ្ងរ នាំឲ្យប្រទេសនេះស្ថិតក្នុងចំណោមបណ្តាប្រទេសផ្សេងទៀត នៅលើពិភពលោកដែលខ្វះខាតអាហារធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។

៨៖ ប្រទេសអេត្យូពី (Ethiopia)៖ ប្រជាពលរដ្ឋ ៤០.២ភាគរយ គ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់

ប្រទេសអេត្យូពី ស្ថិតក្នុងឧបទ្វីប Horn នៃទ្វីបអាហ្វ្រិក។ កាលពីឆ្នាំ២០១១ កន្លងទៅនេះ ប្រទេសនេះជួបប្រទះភាពរាំងស្ងួត បណ្តាលឲ្យមនុស្ស ៤.៥លាននាក់ ត្រូវការចាំបាច់នូវជំនួយស្បៀងអាហារជាបន្ទាន់។ តំបន់ភាគខាងត្បូង និងភាគអាគ្នេយ៍របស់ប្រទេសនេះ រងផលប៉ះពាល់ខ្ពស់ដោយសារគ្រោះរាំងស្ងួត។ ក្នុងពេលនោះដែរ ទីផ្សារលក់ដូរជួបប្រទះបញ្ហាធ្លាក់ចុះជាខ្លាំងនៃផលិតផល ដែលនាំឲ្យតម្លៃទំនិញកើនឡើងខ្ពស់ ដែលបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាអសន្តិសុខស្បៀងក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រ។

៩៖ ប្រទេសម៉ាដាហ្កាស្ការ (Madagascar)៖ ប្រជាពលរដ្ឋ ៣៣.៤ភាគរយគ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់

ប្រទេសម៉ាដាហ្កាស្គារ ជាប្រទេសដីកោះស្ថិតនៅក្បែរឆ្នេរភាគអាគ្នេយ៍នៃទ្វីបអាហ្វ្រិក។ ប្រទេសនេះធ្លាប់រងគ្រោះដោយគ្រោះធម្មជាតិដូចជា ព្យុះស៊ីក្លូន ទឹកជំនន់ និងគ្រោះរាំងស្ងួត។ ក្នុងឆ្នាំ២០១៣ កន្លងទៅនេះ ប្រទេសដីកោះមួយនេះ បានប្រឈមមុខនឹងការបំផ្លិចបំផ្លាញផលដំណាំ ដោយសារសត្វកណ្តូបយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតមិនធ្លាប់មាន ដែលបានបង្កឲ្យមានការគំរាមកំហែងដល់សន្តិសុខស្បៀងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ សរុបជារួមមានមនុស្សប្រមាណ ៤លាននាក់ ដែលប្រឈមមុខនឹងភាពអត់ឃ្លានកាលពីឆ្នាំ២០១៣ កន្លងទៅនេះ។

១០៖ ប្រទេសហ្សំបៀ (Zambia)៖ ប្រជាពលរដ្ឋចំនួន ៤៧.៤ភាគរយគ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់

ប្រទេសនេះបានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើនដូចជា ខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ ភាពក្រីក្រ អសន្តិសុខស្បៀង មេរោគអេដស៍ ជំងឺអេដស៍ និងគ្រុណចាញ់។ ខណៈដែលប្រទេសមួយនេះ បានកាត់បន្ថយភាពភាពក្រីក្រពីកម្រិត ៥៨ភាគរយ (ឆ្នាំ១៩៩១) មកត្រឹម ៤២.៧ភាគរយ (ឆ្នាំ២០១០) តែភាពក្រីក្រនៅតែបន្តកើតមានធ្ងន់ធ្ងរក្នុងតំបន់ជនបទ គឺមានចំនួន ៥៧ភាគរយ បើប្រៀបធៀបទៅទីក្រុងដែលមានចំនួន ១៣ភាគរយ។ វិបត្តិខ្វះស្បៀងអាហារកើតឡើង ដោយសារការពឹងផ្អែកខ្ពស់ទៅលើទឹកភ្លៀង និងកង្វះការលើកទឹកចិត្តពីសំណាក់ទីផ្សារ៕

ផ្តល់សិទ្ធដោយ ៖ ហ្វ្រេសញូវអាស៊ី